Ξεκίνησα την ενασχόληση μου με τις πολεμικές τέχνες όταν τα πρώτα θερινά σινεμά άρχισαν να προβάλουν ταινίες καράτε και Κουνγκ Φου .
Χαμός ... στο τέλος κάθε ταινίας όλο και κάποιοι προσπαθούσαν να μιμηθούν τους πρωταγωνιστές και να αντιγράψουν τις "κινήσεις " που είχαν δει . Αποτέλεσμα σχεδόν πάντα , κάποιος να την "τρώει" πιο γερά στο τέλος , έξω από τον κινηματογράφο και στην συνέχεια να αρχίζουν τα μπινελίκια και να πέφτει πραγματικό ξύλο . Όλοι οι υπόλοιποι χάζευαν και γέλαγαν και βάζαν στοιχήματα τσιγάρα η ποιος θα πληρώσει το μπιλιάρδο . Επειδή όλο το σκηνικό δεν είχε κανένα απολύτως μίσος , στο τέλος τους χωρίζαμε μιας και οι περισσότεροι ήμασταν γνωστοί και συμμαθητές .
Τα χρόνια εκείνα πλακωνόμασταν πολυ εύκολα ...ε... δεν έγινε και τίποτα Το πιο μεγάλο πρόβλημα ήταν όταν γυρνάγαμε σπίτι και η μανούλα μας που μας πλάκωνε στο ξύλο επειδή είχαμε πλακωθεί στο ξύλο .
Ξεκίνησα με το kung fu σε κάποια σχολή στη Λεωφ. Κηφισίας . Όλοι λέγαν ότι είμαι φοβερός και θα έχω πολύ μέλλον .
Είχα κάνει γύρω στο 1 χρόνο περίπου όταν αποφάσισα να τσακίσω στο ξύλο 2 αμερικανούς πεζοναύτες του 6ου στόλου ,που μας πείραζαν τις κοπελιές που είχαμε στην παρέα μας .
